Na ile wycenią ból i cierpienie?

Drukuj

Obowiązują juz przepisy, przyznające najbliższym członkom rodziny osób zmarłych w wyniku wypadków prawo do zadośćuczynienia za ból i cierpienie po stracie osoby bliskiej. Według „Gazety Prawnej" (Nr z 04.08. 2008 r), kwoty wypłacane w ramach tych zadośćuczynień będą niezależne od innych odszkodowań. Dziennik zauważa, że obecnie ani wysokość wypłat ani to, kto będzie mógł na nie liczyć nie jest wiadome. Eksperci także różnią się w swoich szacunkach. Zdaniem Janusza Popiela, prezesa Alter Ego Stowarzyszenia Pomocy Poszkodowanym w Wypadkach i Kolizjach Drogowych, sądy będą orzekały wypłaty w podobnej wysokości jak w przypadku najwyższych wypłat dla samych poszkodowanych, czyli nawet 200–300 tys. zł w razie śmierci w wypadku najbliższego członka rodziny. Część szacuje zaś wypłaty z tego tytułu na co najwyżej i 100–150 tys. zł w przypadku osób najbliższych, bardzo związanych ze zmarłym. Według Moniki Wojciechowskiej-Szac, radcy prawnego z warszawskiej kancelarii Wojciechowska-Szac & Kotarba, dużo wyższe sumy będą prawdopodobnie przyznawane w przypadku katastrof niż w indywidualnych przypadkach. Zdaniem Pawła Sukiennika z firmy Adversum, pewnym odniesieniem może być m.in. wysokość obecnych wypłat odszkodowań dla rodzin poszkodowanych ( przeciętnie wynoszą 20-30 tys. zł, rzadziej 50 tys. zł) „GP” twierdzi, że kwoty w tej wysokości są też najbardziej prawdopodobne, jeżeli spojrzeć na inne europejskie rynki, gdzie zadośćuczynienie jest obecne. Na przykład w Wielkiej Brytanii wypłaty to około 10 tys. funtów, zaś w Czechach wynoszą około 10 tys. euro (jednak na Litwie zadośćuczynienie wynosi około 500 euro i to na wszystkie uprawnione osoby). Magdalena Barcicka, wiceprezes Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego uwaza zaś, że trzeba poczekać na pierwsze wyroki, aby poznać podejście sądów do tego typu roszczeń.

Według Bartłomieja Chmielowca z Biura Rzecznika Ubezpieczonych, sąd, ustalając kwotę zadośćuczynienia, każdy przypadek będzie rozpatrywał indywidualnie z uwzględnieniem różnorakich czynników, tj. stopień cierpienia psychicznego, stopień krzywdy wynikający z utraty pomocy i opieki osoby bliskiej, uczucia osamotnienia, bezsilności wobec trudności życiowych, stopień zażyłości, bliskości i wspólności, jakie zachodziły pomiędzy zmarłym a najbliższym członkiem rodziny, wpływ straty osoby bliskiej na samopoczucie i zdrowie uprawnionego.